24 Απρ 2017

Ένα ευχαριστώ...




Θα ήθελε και δημόσια να ευχαριστήσω τους αδελφούς από Βουλγαρία και Ρουμανία που με δική τους πρωτοβουλία και χαρά μεταφράζουν βιβλία, κείμενα και ομιλίες μου στις όμορφες γλώσσες τους. Εύχομαι ο Χριστός να ευλογεί και να ομορφαίνει την ζωή τους.

π.λίβυος 

https://www.facebook.com/%D0%A1%D1%82%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B0-%D0%B7%D0%B0-%D0%BE%D1%82%D0%B5%D1%86-%D0%A5%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%BB%D0%B0%D0%BC%D0%BF%D0%BE%D1%81-%D0%9F%D0%B0%D0%BF%D0%B0%D0%B4%D0%BE%D0%BF%D1%83%D0%BB%D0%BE%D1%81-588684994668022/

23 Απρ 2017

Η πίστη είναι σχέση...



Εάν νομίζουμε ότι το να πιστεύεις στο Θεό σημαίνει να έχεις μια αταλάντευτη απόλυτη κι ακυμάτιστη πεποίθηση είμαστε γελασμένοι. Η πίστη δεν είναι ιδεολογία, ούτε ζητά υποταγή σε αρχές και συστήματα σκέψης. Άλλωστε αυτή η ιδεολογικοποίηση της ζωής «μυρίζει ανθρώπινο αίμα». Πίστη στον Θεό σημαίνει εμπιστοσύνη, άφημα. Πίστη σημαίνει περιπέτεια σχέσεως με ατελείωτα σκαμπανεβάσματα. «Πίστη σημαίνει να κραυγάζω στην Χριστό: «βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ» και «πρόσθες μοι πίστιν». Πίστη σημαίνει να αντέχω την σιωπή του Θεού δίχως να ραγίζουν οι ελπίδες μου, να παγώνει το κορμί μου στα πατώμα της θλίψης κοιτώνας νοσταλγικά το ξημέρωμα. 
Το γεγονός ότι εμπιστεύομαι κάποιον δεν αναιρεί την αμφιβολία ή την δυσπιστία, ακόμη και τον προβληματισμό απέναντι σε επιλογές και αποφάσεις του αγαπημένου προσώπου. Μπορώ να διαφωνώ και συγχρόνως να αγαπώ, να φοβάμαι και να εμπιστεύομαι, να χάνομαι και ν΄ ανασταίνομαι. Αυτό είναι ζωή. Αυτό σημαίνει σχέση. Μα κι αυτό σημαίνει πίστη. Όπως έλεγε ο Βλ.Πασκάλ: «Μια πίστη που δεν αμφιβάλλει είναι πεθαμένη πίστη». Πίστη στο Θεό σημαίνει να εμπιστεύομαι την στιγμή που αμφιβάλω…..

π. λίβυος 

15 Απρ 2017

Λίγο πριν την Ανάσταση...


Είναι κάτι ψυχές που σήμερα το βράδυ δεν θα κατέβουν από τον Σταυρό. Που δεν μπορούν να συμμεριστούν την χαρά της Αναστάσεως. Θέλουν μα δεν σκάει το γέλιο στα χείλη τους. Σ' αυτούς λοιπόν θέλω να πω, οτι όλοι μας έχουμε περάσει παρόμοιες αν όχι και ίδιες καταστάσεις. Τότε που όλα μύριζαν κόλαση και δυσκολευόμασταν να βρούμε το άρωμα του παραδείσου, να αναπνεύσουν άνοιξη τα μέσα μας. Τότε που ο πόνος σαν βαθύ πέπλο κύκλωνε την ψυχή και η χαρά των πολλών μας κούραζε. Είναι οι στιγμές αυτές που λες, μακάρι να ερχόταν ένας να μου πει, οτι κι αυτός πονάει, να μοιάσουμε, να μιλήσουμε, να συνεννοηθούμε, να μην νιώθω μόνος σε αυτό το σκοτάδι.
Όμως ένα πράγμα δεν πρέπει να ξεχνάμε και να είμαστε βέβαιοι γι αυτό, ότι ο Σταυρός θα γίνει Ανάσταση. Θα έρθει η μέρα που θα γελάσουμε πάλι και θα χαρούμε. Τώρα μοιάζει μακρινό, αλλά θα γίνει, να το θυμάστε. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η νίκη της ζωής απέναντι στον θάνατο. Ο θάνατος, και το κακό σήμερα δέχονται πλήγμα αφού η παντοδυναμία τους, η απειλή τους τερματίζει. Πλέον και στα πιο βαθιά σκοτάδια εισήλθε το Φως. Και στις πιο δύσκολες στιγμές φάνηκε η ελπίδα. Εκεί που όλα μοιάζουν νεκρά χωρά ξανά η ζωή, το νόημα, η ανάσταση. Μετα Χριστό τίποτε πλέον, δεν μπορεί να νικήσει την ζωή. Οσο, μα όσο κι αν αργεί, θα ξημερώσει.....




13 Απρ 2017

Ένα φιλί γεμάτο προδοσία....




Ο Ιούδας προδίδει με φιλί, γιατί ποτέ δεν κατάλαβε τι σημαίνει αγάπη. Φιλάει προδοτικά γιατί ποτέ η καρδιά του δεν σαρκώθηκε στα χείλη του. Είχε μπερδέψει μέσα του, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι από εμάς, την αγάπη με την ανάγκη, τον πόθο με το πάθος και τον έρωτα με την συνδιαλλαγή. Όταν φιλάς κοινωνάς την ζωή σου με την ζωή κάποιου άλλου που επέλεξες να ακολουθήσεις και να παραδοθείς δίχως κρατούμενα και βερεσέδια. Ο Ιούδας δεν μπορεί να το πράξει γιατί για εκείνον η αγάπη είναι ανάγκη. Η σχέση στόχος και η μαθητεία ρόλος. Όλα μετρήσιμα και υπολογίσιμα, δηλαδή άοσμα και νεκρά.
Τις περισσότερες φορές δεν αγαπάμε τον άλλο γι αυτό που είναι, μα για εκείνο που εμείς θα θέλαμε να είναι. Γι αυτό ο Ιούδας όταν νιώθει ότι δεν ικανοποιούνται οι εγωτικές επιδιώξεις και ναρκισσιστικές επιθυμίες του, προδίδει τον Χριστό με ένα φιλί. Έτσι για να θυμόμαστε ότι η προδοσία φιλάει «υπέροχα». Αχ και να ξέραμε πόσοι μας πρόδωσαν με ένα φιλί. Πόσοι την ώρα που μας φιλούσαν μας μισούσαν, και την ώρα που μας αγκάλιαζαν μας φυλάκιζαν.

12 Απρ 2017

Όταν η πόρνη αγιάζει κι ο μαθητής προδίδει...


Μονάχα μια κατηγορία ανθρώπων δεν μπορεί να νιώσει την ταπείνωση και την μετάνοια της πόρνης γυναικός, μα και την μεγάλη άνευ προϋποθέσεων αγάπη του Θεού. Κι αυτοί δυστυχώς από την εποχή του Χριστού μέχρι και σήμερα είναι οι λεγόμενοι «θρησκευόμενοι». Ας μην ξεχνάμε ότι η πόρνη μετανοεί και ο μαθητής προδίδει. Είναι μια μεγάλη αλήθεια της ζωής, ότι συνήθως αυτοί που βρίσκονται κοντά μας, όχι μόνο δεν μας κατανοούν αλλά πολλές φορές μας προδίδουν με χυδαίο τρόπο...
..Η ίδια καρδιά που είχε την τόλμη και το θράσος της αμαρτίας ή ίδια έχει την ορμή και την δίψα της μετάνοιας.
Γιατί όταν ζεις μπορείς να πέσεις αλλά και να σηκωθείς. Όταν όμως είσαι νεκρός η διαρκής πτώσης σου, φαίνεται ύπνος και μακαριότητα. Τότε προσποιείσαι τον «ενάρετο» με ασυνείδητο σκοπό, να καλύψεις τον φόβο και την ενοχή σου μπροστά στην ζωή. Τότε υποτάσσεσαι στο νόμο ώστε ποτέ να μην γευθείς την Χάρι που ζητά ελευθερία, αλήθεια, ειλικρίνεια, πρόσωπο να συνδιαλέγει και καρδιά να αγαπηθεί.
Γι αυτό μην απορείτε όταν μεγάλοι αμαρτωλοί μεταμορφώνονται σε μεγάλους αγίους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, ναι έκαναν λάθος χρήση της θελήσεως, της επιθυμίας και των παθών τους, αλλά δεν κρύφτηκαν από την ζωή, ούτε πίστεψαν στην τελειότητα τους, πολλώ δε μάλλον δε κατήργησαν την καρδιά που ο Θεός έθεσε στα στήθη της υπάρξεως τους, έτσι ώστε να εφαρμόζεται σε αυτούς, το «Ει έχεις καρδίαν δύνασαι σωθήναι ..»

*απο το βιβλίο, "Κάθε τέλος μια αρχή...."

11 Απρ 2017

Στην αγάπη στέκεσαι «γυμνός»…


Όταν έχεις μάθει να αγαπάς την δύναμη και την επιτυχία, πως μπορείς να ερωτευθείς έναν Νυμφίο κουρελιασμένο, γυμνό και ταπεινωμένο; Όταν ζητάς μια ανώδυνη αγάπη, πως θα αγκαλιάσεις Εκείνον που ζητά θυσία. Κι όταν για σένα αγάπη σημαίνει να παίρνεις πως θα αγαπήσεις εκείνον που ξέρει  μονάχα να δίνει, δίχως λογαριασμούς και βερεσέδια; Ο Νυφμίος της εκκλησίας Χριστός, έρχεται κάθε χρόνο, προς αναζήτηση της νύμφης. Ζητά νυμφώνα για να φωλιάσει τον μεγάλο του έρωτα προς την ανθρωπότητα.
Εάν δεχθούμε ότι το ραντεβού μας με τον Νυμφίο έχει μια προϋπόθεση, εκείνη δεν είναι η τελειότητα μας, μήτε οι αρετές και αναμαρτησία μας, μα η ταπείνωση, το πάθος και ο πόθος μας γι’ αυτόν.
Κανείς άνθρωπος δεν είναι τέλειος, μπορεί όμως να είναι αληθινός. Καμιά αγάπη στον κόσμο αυτόν δεν είναι τέλεια μπορεί όμως να είναι αυθεντική και τίμια. Όταν αληθινά αγαπάς, είσαι διάφανος. Μπορεί ο άλλος να δει την πιο βαθιά σου σκέψη. Εκείνα τα ανείπωτα της καρδιάς. Δεν έχεις να κρύψεις κάτι, γιατί δεν επιδιώκεις να αποδείξεις τίποτε. Αγαπάς. Αυτό φτάνει. Αυτό φαίνεται, δεν αποδεικνύεται, υπάρχει και βιώνεται. Η αγάπη δεν έχει ανάγκη από απολογισμούς και αποδείξεις, γιατί δεν κρύβεται. Μυρίζει ουρανό.
Ο Νυμφίος της ψυχής μας Χριστός, ζητά αυτόν τον πόθο μας, που τις περισσότερες φορές ξεπερνά τις πράξεις μας. Γιατί πάντα, μα πάντα, νιώθουμε πολλά περισσότερα από αυτά που λέμε ή πράττουμε.
Ο Χριστός κένωσε τον εαυτό του από την θεϊκή δόξα, έγινε κουρελής από αγάπη, άδειασε από κάθε μορφής δύναμη και εξουσία. Στάθηκε γυμνός απέναντι μας, έτοιμος να γίνει η τροφή της πιο βαθιάς μας πείνας. Αποδέχθηκε να πεθάνει στην θέση μας, για να ζήσουμε εμείς. Αυτή είναι η αληθινή φύση της αγάπης. Να πεθαίνεις εσύ για να ζήσει ο άλλος. Να παίρνεις την κόλαση του και να δίνεις τον παράδεισο σου.
Γιατί όταν πραγματικά αγαπάς δεν υπάρχει «αξιοπρέπεια». Δεν ντρέπεσαι για τον έρωτα σου να συρθείς στα πατώματα, να τρέξεις, να παρακαλέσεις, να δοθείς, να τραυματιστείς, να λαβωθείς έως θανάτου. Στον έρωτα πας γυμνός, ξαρμάτωτος. Όποιος προσέχει μην πονέσει απλά δεν αγάπησε ακόμη….  

π. λίβυος
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος




9 Απρ 2017

Ένας αλλιώτικος παράδοξος βασιλιάς...


Ο Χριστός είναι ο «βασιλέας» του νέου λαού του Θεού. Είναι όμως ένας παράδοξος βασιλέας. Όλες οι προφητείες αναφερόταν στον Μεσσία ως τον ένδοξο βασιλέα του λαού του Θεού. Που θα ερχόταν να ιδρύσει την Βασιλεία Του. Ο Χριστός γνωρίζει τις προφητείες, καθώς δε και τις προσδοκίες του λαού, γι αυτό και όλες οι κινήσεις του, θα έχουν ως βάση τους, τις προφητείες, με την διαφορά ότι θα δώσει την σωστή διάσταση και ερμηνεία τους. Με όλες τις πράξεις του, επιθυμεί να φανερώσει ότι αυτός είναι ένας διαφορετικός "βασιλιάς" και ότι η βασιλεία του δεν μοιάζει σε τίποτε με εκείνες του κόσμου τούτου.
Έτσι εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα ως βασιλέας, χρησιμοποιώντας ως ήθελε η προφητεία ένα γαιδουράκι που δεν έπρεπε να έχει χρησιμοποιήσει κανείς άλλος, δεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο όμως τι; μια ουσιαστική διαφορά με τους επιφανείς άρχοντες της εποχής εκείνης. Ότι δεν χρησιμοποιεί ισχυρά και λαμπερά άρματα, άλογα ως σύμβολα ισχύς και δύναμις, αλλά ένα απλό γαϊδουράκι, σύμβολο απλότητας και ταπείνωσης. Ένα νέο ήθος, μια νέα εικόνα για έναν βασιλιά.

Είναι ρακένδυτος, φτωχός, με ένα άραφο χιτώνα και ξυπόλυτος. Δεν έχει λεγεώνες και στρατό, φρουρούς και μάχιμους υπερασπιστές, μα λίγους μαθητές και μαθήτριες. Ακόμη κι όταν ο Πέτρος θα χρησιμοποιήσει βία και όπλο να τον υπερασπιστεί, κόβοντας το αυτί του Μάλχου, ο Χριστός θα τον επιπλήξει, λέγοντας του, ότι μου ήταν πολύ εύκολο να έχω λεγεώνες αγγέλων και όχι μόνο, προς υπεράσπιση μου. Όμως δεν είναι αυτό το πνεύμα μου. Η βία δεν κατέχει καμία θέση στην δική Του βασιλεία.
Κυρίως όμως ο Χριστός, εκεί που φανερώνει την παραδοξότητα της βασιλείας του, είναι οτι με απόλυτη νηφαλιότητα και αυτοσυνειδησία, προσπερνά τα πλήθη που παραληρούν στην υποδοχή του,  δίχως να γοητεύεται από τις επευφημίες τους. 
Γνωρίζει καλά, ότι δεν υποδέχονται αυτόν, εκείνο που είναι και φέρει ως νέο στον κόσμο, αλλά αυτό που αυτοί νομίζουν, πιστεύουν και φαντασιώνονται ότι θα έπρεπε να είναι. Τα κριτήρια τους είναι πολύ μακριά απο τα δικά του. Και το ζητούμενο τους, πολύ μικρό σε σχέση με το έργο που έρχεται να επιτελέσει.
 Γι αυτό δεν νιώθει καμία γοητεία. Τα αφήνει όλα πίσω και προχωρά προς τον Σταυρό.
Ο Θρόνος της βασιλείας του δεν είναι η άνεση αλλά η θυσία. Και η δόξα του παράδοξου βασιλιά της καρδιάς μας, δεν είναι ένας θρόνος δύναμης και επιβολής, εξουσίας και δυναστείας, φόβου, απειλής και τρομοκρατίας, μα η ταπείνωση του  Σταυρού και της θυσίας.
Έχουμε συνηθίσει από τις εξουσίες αυτού του κόσμου, να θυσιάζουν τον λαό τους ώστε να κερδίσουν ή περισώσουν τα συμφέροντα τους.
Ο Χριστός είναι ένας  παράδοξος, αλλιώτικος βασιλιάς. Είναι αυτός που θυσιάζεται για να σωθεί ο λαός του. Αυτή είναι και η διαφορά του χριστιανικού ήθους, οτι ενώπιον του συνανθρώπου υπάρχει η ευθύνη της θυσίας. Ότι στην πάλη με τον Θεό αφήνεσαι να νικηθείς. Στον Χριστιανισμό η ήττα γεννά επιτυχία, η αμαρτία αρετές, τα λάθη αγίους, και ο θάνατος ανάσταση. Είναι όντως η πιο παράδοξη βασιλεία εκείνη του Χριστού, αφού οι ηττημένοι της ζωής γίνονται οι νικητές της αιωνιότητας. 

π. λιβυος
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

8 Απρ 2017

Πόσο απέχει το καρφί απ' το φιλί;


Όσοι δεν έζησαν έστω και μια μεγάλη προσδοκία στην ζωή τους, δε μπορούν να καταλάβουν την σημαίνει να περιμένεις τον «βασιλιά» σου στην πόλη της καρδιάς σου. Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα κι ένα πλήθος που πανηγυρικά ζητωκραυγάζει τον υποδέχεται. Πετάει τα ρούχα του, στρώνει Βάια και κλάδους ελιάς φωνάζοντας «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος».

Αυτή είναι η μια εικόνα. Γιατί μέσα σε ελάχιστες ώρες το σκηνικό θα αλλάξει. Η ζητωκραυγές ελπίδας και χαράς θα γίνουν μίσος και κακία. Η πανηγυρική υποδοχή θα μετατραπεί σε αιμοσταγές αίτημα θανάτωσης του Ιησού. Τι συνέβη άραγε; Πως μέσα σε τόσες λίγες ώρες ένα πλήθος ανθρώπων που υποδέχεται τον Χριστό ως Μεσσία τον αποστρέφεται έως θανάτου;

Όταν η πίστη μας σε έναν άνθρωπο, σε μια ιδέα, σε έναν έρωτα ή στον Θεό, είναι ένας άκρατος φαντασιακός συναισθηματισμός τότε απέχει μια ελάχιστη στιγμή από το μηδέν του θανάτου. Εάν το συναίσθημα και μόνο κυριαρχεί τότε όλα είναι ευμετάβλητα. Τα πάντα κινούνται στην ρωγμή της διάθεσης μας. Γι αυτό μπορεί να σε αγαπώ όταν νιώθω καλά, μα στα δύσκολα να σε εγκαταλείπω, παίρνοντας μαζί μου όλους τους όρκους αφοσίωσης που σου έδωσα. Ας μην ξεχνάμε, ότι ο προδότης είναι εκείνος που κάποτε μας έδινε όρκους αιώνιας αγάπης.

Τι περιμένει λοιπόν το πλήθος από τον Χριστό; Να τον στέψει βασιλέα. Ένα βασιλιά που θα λύτρωνε τον ιουδαϊκό λαό από τον ρωμαϊκό ζυγό. Από την πείνα, την εξαθλίωση, την αδικία και τυραννία. Πίστευαν ότι ο Χριστός είναι αυτός που θα τους λυτρώσει. Πως όμως;  Όπως εκείνοι είχαν φανταστεί. Με δύναμη, επιβολή, όπλα, λεγεώνες και άρματα, αίμα και βία.
Ο Χριστός όμως δεν ενσαρκώνει τις προσδοκίες τους. Δεν ήταν εκείνος που πίστεψαν και θέλησαν να είναι. Ο Χριστός ήταν αλλιώς. Ήρεμος, αγνός, ταπεινός και γεμάτος αγάπη. Δεν χρησιμοποιούσε βία, ούτε ήθελε την επιβολή της εξουσίας, δεν είχε έρθει να φέρει πόλεμο με όπλα, οχυρά και κάστρα, με αίμα και κραυγές πόνου, ότι δηλαδή συνιστά τον παραλογισμό ενός πολέμου.

Ο Χριστός ερχόταν να ξεκινήσει έναν πόλεμο καρδιάς. Να αρχίσει μια μάχη που δεν κρατά μέρες ή χρόνια, μα μια ολάκερη ζωή. Ολημερίς και ολονυχτίς στην πιο αιματοβαμμένη γη, στο πιο πολύνεκρο πεδίο των μαχών, την ανθρώπινη καρδιά. Εκεί θα γινόταν η επανάσταση του Χριστού. Εκεί και η  βασιλεία του. Και σαν εκεί κερδιζόταν η μάχη με το φως και το σκοτάδι, τότε με μιας η κοινωνία θα άλλαζε και οι άνθρωποι θα έπαυαν το κακό, το μίσος την διχόνοια. Την εξουσία την έχει ανάγκη ο φοβισμένος και όχι ο ελεύθερος.Ο Χριστός έρχεται να νικήσει το κακό όχι εξαφανίζοντας το, μια κι αυτό θα αποτελούσε απώλεια της ανθρώπινης ελευθερίας, άλλωστε τι νόημα έχει μια καλοσύνη που δεν μπορεί να μετατραπεί σε κακία, και μια αμαρτία σε μετάνοια.  

Ο Χριστός έρχεται να σηκώσει όλο το κακό, το μίσος, τον πόνο και την αδικία το κόσμου αυτού, έως θανάτου με σκοπό να του δώσει διέξοδο και δικαίωση. Ο θάνατος από απειλή και μηδενισμό, θα γίνει Πάσχα, πέρασμα σε μια άλλη μορφή και δομή ζωής. Στην βασιλεία του Θεού. Σε μια κοινωνία φωτός, αγάπης, δικαιοσύνης και απουσίας κάθε μορφής πόνου, οδύνης και κακού. Τα βάσανα και οι καημοί των ανθρώπων, στο πρόσωπο του Χριστού δικαιώνονται. Αποκτούν μια άλλη διάσταση δίχως να παύουν να υφίσταται. Πλέον ο θάνατος έχεις ανάσταση, κι η απόγνωση ελπίδα. 

Όλα αυτά, είναι ξένα για τους ανθρώπους που υποδέχονται τον Χριστό στην είσοδο της πόλης Ιερουσαλήμ. Δεν είναι αυτό που περιμένουν. Αλλιώς είχαν φανταστεί και πλάσει τον δικό τους βασιλιά. Κι όταν διαπιστώνεις ότι ο άλλος δεν είναι αυτός που εσύ νόμιζες και περίμενες αλλά αυτό που είναι, έξω από τις δικές σου φαντασιώσεις, τότε απογοητεύεσαι, κι ευκόλως την υποτιθέμενη αγάπη μεταμορφώνεις σε αβυσσαλέο μίσος.
Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν, που οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούσαν να στέψουν τον Χριστό βασιλέα τώρα επιμόνως και με φανατισμό ζητούν την θανάτωση του. Είναι μια γνωστή ιστορία που αιώνες τώρα επαναλαμβάνεται σε αυτόν τον κόσμο και σαφέστατα θα συνεχίσει τον δρόμο της επανάληψης της. Μισούμε για τον ίδιο λόγο που αγαπήσαμε, και θανατώνουμε πάντα εκείνον που κάποτε χειροκροτήσαμε. Άλλωστε το καρφί από το φιλί, απέχει μια ανάσα θανάτου.... 

π. λίβυος 
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος 





6 Απρ 2017

Στην πιο βαθιά απουσία....


Θα έρθουν στιγμές που κι αυτό το λίγο που σε έκανε χαρούμενο ή αυτή η μικρή προσευχή που σε κρατούσε και σου έδινε ελπίδα δεν θα υπάρχει. Κι αυτή η κουρελιασμένη πίστη σου, που πότε χανόταν και πότε πληγωμένη και αδύναμη την έβρισκες στις ρίμες της καρδιάς σου, δεν θα φτάνει να σε αναστήσει. 
Τότε θα ζήσεις το πιο φρικτό μαρτύριο, την πιο μεγάλη δοκιμασία της ψυχή σου. Να περιμένεις; Να υπομένεις, να έρθει Εκείνος ή να βάλεις κάποιος άλλον ψεύτικο Θεό στην θέση του; Για σκέψου, τι αγάπησες Εκείνον ή αυτά που σου έδινε, που μόλις τα έχασες τον ξέχασες και άλλαξες σελίδα στην ιστορία της αγάπης και του έρωτα σου; Κι όμως αγάπη σημαίνει να επιμένεις, να θες και να προσδοκάς τον άλλο, ακόμη κι όταν θα έχει πάψει να είναι «αξιαγάπητος».Η πίστη κι αγάπη κτίζεται στην πιο βαθιά απουσία. Πόσο πολύ σε αγάπησα ποτέ δεν θα το μάθεις….

1 Απρ 2017

Ομιλίες



Πρώτα ο Θεός αύριο θα είμαστε στην πανέμορφη Ρόδο όπου θα πραγματοποιηθούν δυο ομιλίες. 

*Κυριακή: Ιερό Μητροπολιτικό Ναό, 6:00μ.μ μετα την ολοκλήρωση του Κατανυκτικού Εσπερινού χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρόδου, κ..κ Κυρίλλου, με θέμα:
" Τα πάθη. Ξεπερνιούνται ή μεταμορφώνονται;"

*Δευτέρα: Στην αίθουσα Ροδινιού, για την Σχολή Γονέων της Μητροπόλεως Ρόδου, στης 8:00μ.μ με θέμα:
" Ο άλλος δεν είναι ο "θεός" σου, αλλά ο άνθρωπος σου..."

Με πολύ χαρά θα σας περιμένουμε!!!!