2 Φεβ 2017

Την ώρα που θα είσαι στο άδη......


Την ώρα που θα είσαι στο άδη, την ώρα που θα σέρνεσαι σε βρεγμένα πατώματα, και ουρλιαχτά θα σχίζουν στα δυο τα σώθηκα σου, εκείνη την ώρα θα σου Φανερωθεί. Μια αόρατη αγκαλιά θα νιώσεις να κοιμίζει την αγωνία και τον φόβο σου. Τότε που όλα τα δεκανίκια του «εγώ» θα σπάσουν σαν ξερά κλαδιά του Φλεβάρη. Οι αντιστάσεις θα καμφθούν και κορμί μαζί με ψυχή πρώτη φορά θα αφεθούν στην αγκαλιά Του, θα αισθανθείς ότι κάποιος σε αγάπησε πολύ πέρα από λόγια και νοήματα. Άντεξε, κράτα γερά, μην τον αντικαταστήσεις τις ώρες που θα νιώθεις μόνος, τις ώρες που οι πλάτες των πολλών με περιφρόνηση γυρνάνε. Την ώρα του μεγάλου πειρασμού μην βάλεις άλλο Θεό στην θέση Του, γιατί αυτός είναι εκεί στις αντοχές σου, στην υπομονή σου, στο χαμόγελο που δεν στέρεψε ακόμη, στα μάτια που δεν έδυσαν, στην ελπίδα που επιμένει να ανθίζει, στην δίψα για ζωή ακόμη σε δονήζει, στην πιο γλυκιά λαλιά του πόνου σου… 
"Στη γκρεμισμένη τους φωλιά απάνω κελαηδούνε,
γι αυτό ζηλεύω τα πουλιά και όχι γιατί πετούνε.

3 σχόλια:

Ελένη είπε...

Αμήν! Να νιώθετε πάντοτε την παρουσία του Θεού μέσα σας.

Ανώνυμος είπε...

Σε ποιον ανήκουν οι στίχοι;

π. Ε. είπε...

Παντα να σκορπας ελπιδα και χαρα στους ανθρωπους.