29 Οκτ 2016

Το άρωμα της αγιότητας...


Πριν μερικά χρόνια βρισκόμουν στον Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στην μονή Οσίου Γρηγορίου. Την νύχτα ένιωσα μια θλίψη. Σύνηθες για τον ψυχισμό μου, που ωστόσο όμως ήταν πολύ έντονη σε σημείο να στραγγίζει μια μια τις ανάσες ψυχραιμίας μου. Φοβήθηκα πετάχτηκα όρθιος από το κρεβάτι και βγήκα στην αυλή της μονής. Καθώς περιφερόμουν, είδα φίλο ενάρετο ιερομόναχο ο οποίος περνούσε από την αυλή με προορισμό το κελί του. Ήταν ώρα ξεκούρασης.
«Τι κάνεις εδώ» μου λέει τέτοια ώρα;
«Εεε τι να κάνω, φόβος γέροντα» του λέω, «και ταραχή». «Μάλιστα» είπε προβληματισμένος. «Έλα μαζί μου», μονολόγισε και αμέσως έστριψε το κορμί του.
«Που;» του απάντησα γεμάτος απορία. «Ελα, ελα να πάμε κάπου όμορφα».
Με πήρε και αφού περπατήσαμε στους χαμηλά φωτισμένους διαδρόμους της μονής, φτάσαμε σε ένα μικρό εκκλησάκι. Μπήκαμε στο ναό. Κάθισε εδώ μου λέει και περίμενε. Εισήλθε στο ιερό. Σε λιγάκι βγήκε κρατώντας στα χέρια του, μια κάρα. Γονάτισα και εναπόθεσε αυτή επί της κεφαλής μου.
Τον άκουσα που κάτι ψιθύριζε, όπως η μάνα νανουρίσματα στα παιδικά αυτιά μας όταν θέλει να μας ηρεμήσει. Προσευχόταν για μένα. Ίσως να μην υπάρχει πιο αγαπητική πράξη.
Μαλάκωσα. Ειρήνευσα.
«Προσκύνησε» μου λέει. Σηκώνομαι, σκύβω και ασπάζομαι την κάρα. Τι… άρωμα ήταν αυτό Θεέ μου. Τι ευωδία!! Τρύπησε τα ρουθούνια μου. Εισήλθε εντός μου. Φώτισε τον κήπο της καρδιάς μου και δρόσισε την ξεραΐλα της θλίψης. Όλα έγιναν αλλιώς. Χαμογέλασα. Σημείο της παρουσίας του Θεού. Ήταν η κάρα της Αγ. Αναστασίας της Ρωμαίας που γιορτάζει στις 29 Οκτωβρίου. Αύριο δηλαδή και την θυμήθηκα. Καθώς θυμήθηκα και κάτι άλλο, ότι υπάρχουν πολλά όμορφα αρώματα μα σαν εκείνο της αγιότητας δεν υπάρχει…


π.λίβυος


28 Οκτ 2016

Παναγία μου σκέπασε με...


Σκέπασε με Παναγία μου, κάνει τόση παγωνιά στο κόσμο, και εγώ από μικρό παιδί, έχω την κακή συνήθεια να ξεσκεπάζομαι τις νύχτες…

π.λίβυος

27 Οκτ 2016

Όταν μια εικόνα προσκυνάς....


Μόνο ένα πράγμα θα σας ζητήσω να έχετε στην σκέψη σας καθώς θα προσκυνάτε την εικόνα ενός αγίου ή αγίας: ότι πίσω από το φωτοστέφανο που εσείς βλέπετε, καμαρώνετε και παρηγορήστε, να θυμάστε ότι ο άγιος υπήρξε πρόσωπο που πάλεψε πολύ με τον εαυτό του. Που η σχέση με τον Θεό του στοίχισε και τον «τσάκισε». Στα λαμπερά μάτια των εικόνων, να βλέπετε τον ανείπωτο πόνο του σταυρού, τις νύχτες τις απόλυτα μοναχικές που το ξημέρωμα έμοιαζε ως λύτρωση. Γι αυτό όταν φιλάτε τις εικόνες των αγίων μην ζητάτε μόνο, πείτε κι ένα ευχαριστώ, ένα σε αγαπώ γι αυτά που πέρασες και είσαι…..

π.λίβυος 

25 Οκτ 2016

"ήρωας..."

Χρόνια θα ψάχνεις ένα ήρωα να σε λυτρώσει, μέχρι εκείνη την μέρα- μετά από φρικτές και σκληρές δοκιμασίες-, που θα γίνεις εσύ ο ήρωας του εαυτού σου. Γιατί ο δρόμος προς τον Γολγοθά περπατήθηκε από έρημα κορμιά….

π.λίβυος 

19 Οκτ 2016

"Πτήσεις" αυτογνωσίας....


Αισθάνομαι ότι ποτέ δεν θα μπορέσω, να χαρώ μια πτήση με αεροπλάνο. Ομολογώ ότι το φοβάμαι. Και τούτο γιατί ακόμη δεν έχω μάθει να αφήνομαι στην ζωή. Και όταν δεν αφήνεσαι αλλά παλεύεις να σωθείς, στο τέλος πνίγεσαι. Ποιος μονάχα επιπλέει στην θάλασσα και δεν βουλιάζει; Ο νεκρός. Γιατί δεν αντιστέκεται και δεν παλεύει. Όσο αντιστέκεσαι και επιθυμείς όλα να τα ελέγξεις θα βουλιάζεις στο πανικό, το άγχος, τον φόβο και την θλίψη. Μια κοπέλα στον διπλανό αεροπορικό κάθισμα κοιμόταν, απόλυτα ήσυχη. Ήταν απλά "παρόν"* στην πτήση δίχως σκέψεις και αναλύσεις, κυρίως ήταν απλά ο εαυτό της. Όταν θα γίνουμε ο εαυτό μας, τότε κανείς πανικός δεν θα μας πλησιάζει. Γιατί τρομάζουμε στο ποσοστό που δεν ζούμε σε σχέση με την αλήθεια μας….

π.λίβυος

*παρόν: περιγραφή  υπαρξιακής κατάστασης

15 Οκτ 2016

Ομιλία....


" Τα "θαύματα" συμβαίνουν, όταν πάψεις να τα περιμένεις... "

Την Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου, 7:00 μ.μ θα ομιλήσω,
στον Ιερό Ναό Αγ. Δημητρίου Πειραιώς, Ταμπούρια.
Σας περιμένουμε. 


3 Οκτ 2016

Ο χρόνος της ψυχής...


Στην ζωή πολλές φορές θα προκύψει ένα σοβαρό πρόβλημα που θα απειλήσει το γαλάζιο της ψυχής μας; Θα βασανιστούμε και θα υποφέρουμε. Παρά ταύτα όμως, αισθανόμαστε ότι τελικά τα καταφέραμε να περάσουμε απέναντι κι ας κοντέψαμε να πνιγούμε σε απύθμενα πελάγη. Περνάνε οι ώρες και οι μέρες, και ξάφνου, νιώθεις μια ζάλη, μια ταχυπαλμία, ένα φόβο να σε κατακλύζει και μια θλίψη να υφαίνει ιστό γύρω από την χαρά σου. Ναι. Είναι ο πόνος που αντιμετώπισες και έρχεται τώρα πίσω να πάρει την ρεβάνς της ήττας του. Μα τώρα όχι κατά μέτωπο, αλλά μεταμφιεσμένος. Τις περισσότερες φορές, όταν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα, ο ψυχισμός μας έχει άμυνες που αντέχουν την σκληρή μάχη. Όταν ηρεμήσουμε όμως, εμφανίζονται τα τραύματα. Οπότε μην εκπλήσσεσαι που σήμερα έπαθες πανικό ή θλίψη, είναι τα κατάλοιπα της μάχης. Η ψυχή έχει άλλους χρόνους. Είναι όπως την θάλασσα που μονάχα όταν ηρεμήσει η φουρτούνα ξεβράζει στις ακτές τα πτώματα των εραστών της….

π.λίβυος

2 Οκτ 2016

Πρόβες θανάτου..


Κάνεις χρόνια προσευχή και προσμένεις να σε βοηθήσει ο Θεός. Να σου δώσει ένα τόσο δα σημαδάκι της παρουσίας του. Και κάποια μέρα ανοίγει η πόρτα της ζωής σου, και ένας άνθρωπος έρχεται σκορπώντας φως και αγάπη στα κατάβαθα της ψυχής σου. Εκεί που κανείς ποτέ δεν κοίταξε κι όλοι φοβήθηκαν να πάνε. Κι όμως, αυτός αγάπησε τα πάντα πάνω σου, ακόμη και το πιο σκοτεινό σημείο της ύπαρξης σου το φίλησε. Κι όταν σε ανέσυρε και πάτησες στα πόδια σου, τον κλότσησες τόσο δυνατά, που μάτωσες την αθωότητα του. Μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό σου, ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να ήταν η απάντηση του Θεού στις προσευχές σου; Γιατί η αγάπη του Θεού, φανερώνεται μέσα από τις αγκαλιές των ανθρώπων. Κι όταν πετάς αυτούς που σε αγάπησαν, πετάς τον ίδιο τον Θεό. Και κάνει τόσο κρύο εκεί έξω, τόση παγωνιά, που σαν βρεις μια ζεστή αγκαλιά να σκεπάσει τους καημούς σου, κράτα την σφικτά, δεν είναι καιρός για πρόβες θανάτου…

1 Οκτ 2016

Περί ευαισθησίας...


  • Ορισμένα που έγραψα στο facebook, τις τελευταίες μέρες γύρω από την ευαισθησία.

  • Αυτός ο κόσμος ποτέ δεν φιλοξένησε έναν ευαίσθητο άνθρωπο ή τον τρέλανε ή τον σταύρωσε…
  • Κρύψε καλά μες στα στήθη σου αυτή την όμορφη γλυκιά ευαισθησία. Πράγμα σπάνιο και θεϊκό. Μάτι να μην την δει, μήτε χέρι να αγγίξει πάνω της, γιατί όταν μεταξωτοί άνθρωποι αγκαλιάζονται από τραχιά και σκληρά χέρια, το μόνο που μένει είναι πληγές αιμορροούσες..
  • Ύβρεις, απειλές, συκοφαντίες, ψέματα, παρανοήσεις κι όλα αυτά κτισμένα πάνω στην καλοσύνη και την ευαισθησία σου. Και εσύ που πίστεψες στην ανθρωπιά τους; Μένεις να σηκώνεις τον σταυρό της αγάπης, να είσαι «ξένος» στους άλλοτε φίλους σου και «εχθρός» σε εκείνους που κάποτε έσωσες από την κόλαση…
  • Το να είσαι ενάρετος δεν σημαίνει να είσαι δειλός. Το λάθος είναι ζωή, η δειλία θάνατος…


π.λίβυος