26 Ιουν 2015

Τα σύμβολα του φόβου...


Ας μην μένουμε ποτέ στην μορφή που έχει η φοβία μας π.χ δεν φοβάσαι το σκοτάδι ή την σφίγγα ή το αεροπλάνο. Αυτά είναι σύμβολα του φόβου. Είναι μορφές που διαλέγει το εγώ για να περιορίσει και να συγκεκριμενοποιήσει το βαθύτερο άγχος. Επιλέγει ένα αντικείμενο ή μια εικόνα για να μην σκορπάει σε όλα και χάνεται. Έτσι κρύβει και την αιτία. Ας πούμε ένα παράδειγμα που έχει σχέση με εκείνους που λέμε ότι θέλουμε να ανήκουμε στο χώρο της εκκλησίας; Π.χ Όταν μιλάμε πολύ και με εμμονική αγωνία για τον θάνατο δεν φοβόμαστε τον θάνατο, αλλά σαφέστατα την ζωή. Η ζωή με τις ευθύνες, τον πόνο, τις επιθυμίες και τις ορμές είναι που μας αγχώνει. Η εμμονή με τον "θάνατο" γίνεται γλωσσικό σύμβολο για να κρύψει την αιτία του φόβου. Στην ζωή κρύβεται η αγωνία. Ο Χριστός δεν ζητάει να μείνουμε κοντά του από φόβο αλλά από έρωτα. Δεν θα κριθούμε για το πόσο φοβηθήκαμε αλλά για το πόσο τελικά αγαπήσαμε.

π.λίβυος 

25 Ιουν 2015

Ότι έθαψες θα φανερωθεί......


Ότι έθαψες θα φανερωθεί. Ότι σώπασες θα κραυγάσει. Κι αν δεν ξέρει να μιλά θα κυλήσει πάνω στο σώμα σου ως ασθένεια. Είναι το σώμα που μιλάει την γλώσσα που εσύ αρνήθηκες να συλλαβίσεις. Η ζωή που διηγείται την ιστορία που εσύ δεν αφηγήθηκες ποτέ.....

π.λίβυος

3 Ιουν 2015

Μια κρέπα με μπισκότο για τον θάνατο...


Σήμερα έκανες την πιο πνευματική πράξη της ζωής σου. Μόλις έμαθες τα νέα για την πορεία του καρκίνου, σήκωσες το τηλέφωνο και παρήγγειλες μια πολύ όμορφη κρέπα. Ζήτησες να είναι πλούσια σε μερέντα και τριμμένο μπισκότο. Μου την έστειλες φωτογραφία. Πραγματικά υπέροχη. Ξέρεις κάτι; Πιο αναστάσιμη κίνηση δε μπορούσες να κάνεις. Ανάσταση είναι να ειρωνεύεσαι τον θάνατο, όταν σε απειλεί με σοβαρό στυλάκι. Να γελάς κόβοντας του τον τσαμπουκά. Ενώ εκείνος ζητάει να παραιτηθείς από το σήμερα της ζωής για το αύριο του θανάτου, εσύ να κάνεις όνειρα και προγραμματίζεις διακοπές στο ευτυχισμένο νησί. Του έκοψες τα πόδια. Το κατάλαβες; Γιατί αυτός ποθεί να δει την απουσία της ζωής από το πρόσωπο σου. Ξέρεις τι μου θύμησες; Τον άγιο Παίσιο, που όταν του ανήγγειλαν ότι ο καρκίνος έχει προχωρήσει γέλασε και είπε «έτσι μου έρχεται βρε παιδιά, να σηκωθώ και να χορέψω ένα τσάμικο»…