23 Μαΐ 2015

Δεν είσαι ο ρόλος σου...


Όταν λες δεν «είμαι καλά» να γνωρίζεις ότι στην πραγματικότητα είσαι μια χαρά, απλά δεν αισθάνεσαι καλά. Και δεν νιώθεις καλά όχι εσύ ο ίδιος, ως ύπαρξη, αλλά ως ρόλος. Βυθίζεσαι στο ρόλο σου και χάνεσαι. Ταυτίζεσαι μαζί του και νομίζεις ότι είσαι ο ρόλος σου. Δεν είναι όμως έτσι. Δεν είμαστε αυτό που κάνουμε αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό και βαθύτερο. Δες λοιπόν αυτός που στεναχωριέται είσαι εσύ; Μήπως στεναχωριέσαι γεμάτος ενοχές ως σύζυγος, ως πατέρας ή μητέρα; Ως παιδί ή φίλος; Ως υπάλληλος ή εργοδότης, ως πολίτης ή μέλος μιας ομάδας κ.ο.κ; Μήπως τελικά η στεναχώρια σου έχει να κάνει με τον ρόλο που διαδραματίζεις μέσα στο μικρόκοσμό σου και όχι με την ύπαρξη σου; Βγάλε για λίγο τον ρόλο από πάνω σου. Σύρε λιγάκι την μάσκα. Πάρε απόσταση από το βάρος του ρόλου και δες. Νιώθεις το ίδιο; Όχι. Αποκλείεται. Γιατί στην πραγματικότητα δεν είσαι εσύ αυτός που δεν αισθάνεται καλά, που νιώθει ένοχος, θλιμμένος, προσβεβλημένος, ανίκανος και ανάξιος, αλλά οι απαιτήσεις, τα θέλω και τα πρέπει ενός συστήματος που σε θέλει κάπως πολύ συγκεκριμένο. Εσύ είσαι παιδί του Θεού, φώς και χαρά. Είσαι πλασμένος για εκεί, γι αυτό δεν αναπαύεσαι εδώ. Δεν χωράς στα κουστούμια και τους ρόλους τους. Μόνο που όταν συνήθως το καταλάβουμε έχει τελειώσει το έργο και η αίθουσα έχει αδειάσει από χαμόγελα…

π.λίβυος 

20 Μαΐ 2015

Η μόνη εγγύηση είναι η αγάπη....


Σκέφτεσαι και τυραννιέσαι, νιώθεις αγωνία και θλίψη, ζητώντας από τον άλλο να πιστοποιήσει το γεγονός ότι θα σε αγαπάει για πάντα και θα είστε για μια ζωή μαζί. Σαφώς και του ζητάς κάτι πολύ διανοητικό. Αντί λοιπόν να κουράζεσαι και να κουράζεις, πράξε το εξής. Άσε τις εγγυήσεις που στηρίζονται στα λόγια και στο μυαλό, και προσπάθησε να ζήσεις με τον αγαπημένο σου, με έναν τέτοιο τρόπο και ποιότητα που θα εξασφαλίσουν αυτό που ποθείς, δίχως λόγια και ψυχολογικές ιαχές. Διαμόρφωσε τους όρους μιας σχέσης, όπου ο άλλος να επιζητά μια ζωή μαζί σου, όχι γιατί το συμφωνήσατε ή το υπογράψατε ή δώσατε τον λόγο σας κάποτε, μα γιατί η ζωή μαζί σου, είναι τόσο όμορφη, γλυκιά, γεμάτη και ευλογημένη, που δε θα μπορούσε να ζήσει αλλιώς. 

Άσε λοιπόν τα λόγια και τις σκέψεις, και ζήσε. Όσες εγγυήσεις και να σου δώσουν η ζωή θα τις καταργήσει, εάν αυτό που ζεις είναι ψεύτικο και ανιαρό. Φτιάξε την ζωή σου με τέτοιο τρόπο που θα «εγγυάται» την ομορφιά στα σωθικά της.


π.λίβυος 

12 Μαΐ 2015

Η θλίψη δεν είναι κατάρα...


Δεν είναι η θλίψη μια κατάρα που πρέπει να εξορκίσουμε από την ζωή μας, αλλά μια διαδικασία μεταμόρφωσης. Μια διαδικασία που πρέπει να σεβαστούμε δίνοντας της τον χρόνο που χρειάζεται για να εκφραστεί. Μια απώλεια, κάτι που έχασες και ίσως να μην θυμάσαι, κάτι που σου λείπει ή κάτι που τελείωσε, παίρνει νέα μορφή, μεταπλάθεται, ξαναγεννιέται, μεταμορφώνεται. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να αισθανθεί, να πέσει και να σηκωθεί. Να πονέσει και να γελάσει. Να θυμώσει και να ηρεμήσει, απιστήσει και να πιστέψει να αμαρτήσει και να μετανοήσει. Άφησε την ζωή να ρέει και τον Θεό να πρωταγωνιστεί. Μην ζητάς να γίνεις άγαλμα, τέλειο μα τόσο κρύο, παγερό, αμήχανο κι ανίκανο να νιώσει!!! Μην θέλεις όλα τα ελέγχεις χωρίς να τα ζεις. Όχι δεν είσαι ενάρετος μα φοβισμένος έως θανάτου. Να θυμάσαι, ότι πάνω από την κόλαση, περισσότερο φοβόμαστε τον παράδεισο.


π.λίβυος 

5 Μαΐ 2015

Τα λάθη..


Αχ και να ξερες ότι αυτά τα λάθη για τα οποία τόσο άσχημα ένιωσες. Αυτές οι αποτυχίες για τις οποίες θρήνησες. Και οι αμαρτίες που βάναυσα τιμώρησες τον εαυτό σου, με την εσχάτη των ποινών, ενοχή, ήταν αιτία που σήμερα λάμπει το πρόσωπο σου και το κορμί σου ευωδιάζει αρετή!! Δίχως αυτές τις κολασμένες μέρες,  δε θα μου μιλούσες τώρα από τον παράδεισο.....

π.λίβυος 

3 Μαΐ 2015

Θα σε προλάβει η ζωή...


Εσύ που έχεις άγχος, φόβο, πανικό και θλίψη, μην περιμένεις να σε νιώσει απόλυτα κανείς. Όχι ίσως γιατί δεν θέλουν αλλά γιατί δε μπορούν. Είναι η ψυχή που ανιχνεύεται δύσκολα. Δεν είναι εύκολο να κοιτάξει κανείς μέσα της γιατί τα μάτια θολώνουν στο βάθος και το μυστήριο του πόνου. Ούτε να την νιώσει κάποιος είναι εύκολο αφού αυτό χρειάζεται αγιότητα. Εδώ την δική μας που κουβαλάμε από παιδιά δεν κατανοούμε και θα αισθανθούμε του άλλου; Μόνο οι άγιοι τα κάνουν αυτά. Και οι άγιοι στις μέρες μας κρύβονται να μην τους μάθουν στην Αθήνα. Εγώ απλά ένα θα σου πω. Κάνε ότι αλλαγές αντέχεις και μπορείς στην ζωή σου, έστω και μικρές. Βήμα βήμα, να περπατάς κι ας σκοντάφτεις. Κάνε όμως όσο μπορείς πιο σύντομα, γιατί θα έρθει μια μέρα που δεν θα τις κάνεις εσύ, αλλά η ίδια η ζωή. Δεν θα σε περιμένει. Θα της κάνει μόνη της. Και τότε θα πεις αντίο σε πολλούς που κοίταζαν την ψυχή σου να σπαρταρά και άναβαν τσιγάρο…

π.λίβυος 

1 Μαΐ 2015

Αόρατη πληγή.... α'


Έζησες την ζωή σου μέσα σ’ ένα στημένο χαμόγελο, για να μην λυπήσεις κανέναν. Έλεγες πάντα σε όλα ναι, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, λυπημένα μάτια να μην δεις. Όταν χαιρόσουν σαν μικρό παιδί σε στιγμές ξεγνοιασιάς και ανεμελιάς, βίαια διέκοπτες το άνθισμα στα στήθη σου, γιατί κάπου κάποιον είδες να μην γελά. Δεν ήθελες να στέκει στο γέλιο μόνο στα δικά σου χείλη. Ένιωθες ένοχος για όλα. Αισθανόσουν ότι έφταιγες για όλα και όλους. Για τα γελαστά και δακρυσμένα μάτια ένοχος εσύ, για την επιτυχία και αποτυχία ένοχος εσύ, για το καλό και το κακό εσύ… για ένα μονάχα πράγμα δεν αισθάνθηκες ποτέ ένοχος, ότι καθημερινά δολοφονούσες της στιγμές της ζωής σου, που φοβισμένες και ντροπαλές σε ικέτευαν να ζήσεις λίγο γι αυτές πριν ο θάνατος γελάσει για την νίκη του…..

π.λίβυος