10 Φεβ 2010

Ο Ταξιδευτής του Βοσπόρου...

Εχθές πήγα σε μια πολύ όμορφη εκδήλωση. Από εκείνες όπου ανέκαθεν με χαροποιούσαν. Την παρουσίαση ενός βιβλίου. Συγγραφέας ο Πασχάλης Λαμπαρδής και το βιβλίο «Ο ταξιδευτής του Βοσπόρου». Σεμνή και ουσιαστική εκδήλωση. Ταπεινή, χωρίς να επιβάλλεται.

Μια αξιόλογη μουσικός που δυστυχώς μου διαφεύγει το όνομα της, έπαιξε σε ακορντεόν και τραγούδησε ονειρικές μελωδίες και νοσταλγικούς στίχους με θεματολογία την καθ ημάς Ανατολή.

Ο συγγραφέας σεμνός και λιτός σε όλα. Ανθρώπινος και ουσιαστικός. Μίλησε για την ζωή του, για την αγάπη του στα ταξίδια και την κατ επιλογή και συνείδηση απόφαση του, να ζει τον βίο του ταξιδευτή. Μας είπε ότι ταξίδεψε σε όλα τα μέρη και τόπους που αναφέρονται μέσα στο υπέροχο μυθιστόρημα του.

Έζησε την πορεία του ήρωα του Άγγελου Κομνηνού. Είδε, άκουσε και αισθάνθηκε τα βιώματα που σου προσφέρει κάθε τόπος, κάθε γη, ουρανός και θάλασσα. Έτσι γεμάτος εμπειρίες έκανες τις λέξεις δρόμους για να ταξιδεύσουμε και εμείς. Θάλασσες για να πλεύσουμε μέσα στην ονειρική πραγματικότητα. Γή και αέρα να πατήσουμε τα βήματα μας, να ξαποστάσουμε τον λογισμό, να αναπνεύσουμε λίγη ελπίδα. Και σίγουρα φωτιά. Για πόθο και πεθυμιά να κινήσουμε την ύπαρξη μας στο πιο μεγάλο, στο πιο ουσιώδες, στο εσώτερο μυστήριο.

Άλλωστε τι άλλο είναι η ζωή από ένα ταξίδι, όπως έλεγε και ο έγκλειστος γέροντας της Θηβαΐδας όταν τον ρωτούσαν από ένα μικρό παραθυράκι που άνοιγε προς τον κόσμο μας ως μόνη επικοινωνία… Γέροντα τι κάνεις εδώ μέσα κλεισμένος; Ταξιδεύω, όλο ταξιδεύω… απαντούσε. Ταξίδι μέσα στην ύπαρξη, μέσα από την προσευχή.

Εμένα ωστόσο εκείνο που πραγματικά με άγγιξε χθες βράδυ και με ταλαιπώρησε στα όνειρα μου, ήταν η αναφορά του συγγραφέα, σε ένα σημείο στην ζωή του πρωταγωνιστή του Άγγελου Κομνηνού, που ήταν ζωγράφος, άνθρωπος της καλλιέπειας, όταν κάποια στιγμή στην πορεία του βίου του, έζησε ένα μεγάλο πόνο. Μια μεγάλη δοκιμασία. Από εκείνες που λυγάν και τους πιο δυνατούς. Έχασε την μνήμη του. Δεν θυμόταν τίποτε για την ζωή του, την προσωπική ιστορία του. Τότε λέει ο συγγραφέας, ήταν που δημιούργησε τα μεγαλύτερα έργα του. Τα σπουδαιότερα δημιουργήματα του.

Με συγκλόνισε αυτή η εικόνα, από την ζωή του Άγγελου Κομνηνού, του Ταξιδευτή του Βοσπόρου. Δίχως μνήμη….!!!! Και όμως τότε η καρδιά του, ο εσώτερος εαυτός του, απαλλαγμένος από τις προβολές της κοινωνίας, τους αυτοματισμούς σκέψης, τα περιοριστικά μοντέλα μονοδιάστατης ερμηνείας. Μακριά από όλα εκείνα που δεσμεύουν την ψυχή μας στην ψηλάφηση του Αλλιώς, του διαφορετικού, των πέρα από τα εγγεγραμμένα στους νευρώνες του εγκεφάλου μας πραγματικοτήτων. Αδέσμευτος από εκείνο που μας όρισαν, και ουσιαστικά ξαναγεννημένος μέσα στην λήθη των ονομάτων, των εικόνων, των πραγμάτων, τα ξαναορίζει. Τα ξαναβλέπει, με το όντως καθαρό εσώτερο βλέμμα. Τα ξαναγεννά στο καμβά του με νέα οπτική βλέμματος. Τα ορίζει μέσα σε νέους μύθους που δεν ακούστηκαν ποτές στην γη. Με δικαίωμα στην δική του προσωπική ονειρική πραγματικότητα. Τα ψηλαφά και πάλι από την αρχή ως βρέφος που γνωρίζει την ζωή μέσα από την έκπληξη. Και ως άλλος Αδάμ τα ονοματίζει συμβολίζοντας την δική του νέα σχέση μαζί τους.

Αυτές οι εικόνες γέμισαν την καρδιά μου και την ταξίδευαν ολάκερη την νύχτα. Πρέπει και πάλι να μάθουμε το πως εισχωρούν στο όνειρο. Γιατί τούτο πρόωρα και βίαια μας το στέρησαν υποτάσσοντας μας στην τυραννία του νου.

Δεν θέλω άλλο νου. Δεν χρειάζομαι άλλο τα δεσμά του. Μονάχα μια επιθυμία όλο και περισσότερο κυριαρχεί στην ζωή μου, να υπάρχω στην χώρα των συμβόλων, των εικόνων, του ονείρου. Πιστέψτε με είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα του είναι μας, είναι πιο αληθινός ο κόσμος τους, από τους ήχους των φόβων μας στην βεβαιότητα της απειλής όταν οι γάτες ερωτοτροπούν στην ταράτσες των σπιτιών μας και εμείς τρέχουμε να κρυφτούμε από τον σεισμό.

Για όλα τούτα ευχαριστώ τον Πασχάλη Λαμπαρδή και τον «Ταξιδευτή του Βοσπόρου».


π. Λίβυος


9 σχόλια:

κυριάκος είπε...

Εσυ ευχαριστείς π.Λίβυε τον συγγραφέα του βιβλίου,εμείς ομως με τη σειρά μας να σε ευχαριστήσουμε για τα γλυκά και παρήγορα λόγια σου που είναι γεμάτα με ζωντάνια αισιοδοξία και διαφορετικότητα.Πραματικά ύστερα απο το διαβασμα των κειμένων σου βιώνω απερίγραπτη χαρά,δύναμη και κουράγιο.Να είσαι καλά

Άστρια είπε...

Ω, π.Λίβυε, ήταν ένα, συγκλονιστικό κείμενο που μας ταξίδεψε στην ψυχή και στο όνειρο, αντάξιο να γραφτεί γι' αυτόν τον "Ταξιδευτή του Βοσπόρου".

Υπέροχη η αίσθηση της εικόνας που ξαναγεννιέται κάποιος και βλέπει τον κόσμο πρωτόγνωρα, ίσως τον αληθινό κόσμο, όμως και ίσως όμορφα παραμορφωμένο μέσα από το πρίσμα της αθώας άγνοιας του νεογέννητου. (Και είναι τότε ο κόσμος τόσο ανυπεράσπιστα αγαπημένος)

Και νάναι ταξιδευτής του Βοσπόρου, μιας πανέμορφης στενής λωρίδας θάλασσας που χωρίζει δύο ηπείρους και ενώνει τη Μαύρη θάλασσα με την θάλασσα του Μαρμαρά των Πριγκηπονήσων, μάρτυρας των μύθων της Αργώ, αλλά και μιας Ιστορίας πόνου. Πόσο συμβολικό αν το σκεφτεί κανείς κι αυτό.

Μακάριοι οι πτωχοί... όλοι οι πτωχοί..., όσοι δεν μεγαλώνουν ποτέ και όσοι για οποιονδήποτε λόγο, με οποιονδήποτε τρόπο, ξαναγεννιούνται μωρά.

Αληθινά, ευχαριστούμε πολύ!
καλή δύναμη:)!

π. ΛίΒυος είπε...

@Κυριάκος
Σε ευχαριστώ πολύ Κυριάκο. Εύχομαι οτι καλύτερο στην ζωή σου.

@Άστρια
Πάντα έχεις έναν τρόπο να σχολιάζεις με πολύ αγάπη και με τρόπο μοναδικό.
Σε ευχαριστώ για την παρουσία σου.

SUBmarina είπε...

Π. Λίβυε σ' ευχαριστώ πολύ κι εγώ με τη σειρά μου. Για την παρουσίαση και τη γνωριμία με το βιβλίο, για το ταξίδεμα που μας χάρισες. Μπορεί να μην το πέρναμε πρέφα καν μέσα στο χαρτομάνι. Εν τέλει εκ του μηδενός η αληθινή δημιουργία έ; Χαιρετώ να είσαι καλά

Manitari tou Bounou είπε...

Εστω και καθυστερημένος, προσφέρω τις ευχές μου για την ονομαστική σου γιορτή....

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης είπε...

Ξέρεις μ' απασχολεί πολύ το θέμα της μνήμης. Μόνο που στο τελευταίο βιβλίο το έχω πιάσει από μια άλλη πλευρά. Ως άνωθεν επιβαλλόμενη συρρίκνωση και απώλεια με σκοπό την άσκηση ελέγχου. Μου άρεσε πολύ η οπτική σου. Άκρως ενδιαφέρουσα.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μου φαίνεται πάτερ μου πως εσείς τα λέτε καλύτερα κι απ' τον συγγραφέα...

π. ΛίΒυος είπε...

@SUBmarina
Νομίζω ότι ναι. Εκ μηδενός, με μηδέν να ορίζουμε το όλον που βρίσκεται εν δυνάμει μέσα μας.
Να περνάς καλά. Και μην χάνεσαι. Σε περιμένουμε στο νησί.

@Manitari tou Bounou
Σε ευχαριστώ πολύ αδελφέ. Να είσαι καλά.


@px
Και αυτἠ η οπτική που το βλέπεις εσύ νομίζω οτι υπάρχει.
Φίλε σε ευχαριστώ που δεν με ξεχνάς. Και σε περιμένω. Μην το λησμονείς....


@Ασκαρδαμυκτί
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλή μέρα να έχεις.

Άστρια είπε...

Αγαπητέ π. Λίβυε, καλημέρα.

Κι εγώ σ΄ευχαριστώ!
όποτε μπορέσεις, δες μια πολύ μικρή συνομιλία στο blog μου:)
Καλή δύναμη!